Laten we ons de dansvloer voorstellen.

Voordat je met dit hoofdstuk begint zal ik eerst uitleggen wat het verschil tussen een club en een discotheek is.

Ik zal het in chronologische volgorde doen, en beginnen met de discotheken. Houd in gedachten dat deze uitleg voornamelijk over de Tokio Metro regio geldt. In andere gebieden kan dit dus anders zijn.

Discotheken gaan open om 7 uur 's avonds, en sluiten om 1 uur 's nachts. Ze houden deze openingstijden aan omdat discotheken in een aparte categorie vallen van de nachtlevenindustrie. Volgens deze regels zijn ze niet toegestaan open te zijn tot zonsopkomst. Als je een nachtclub wil runnen, en je doet dit binnen de gestelde openingstijden, dan ben je toegestaan om alcohol te schenken en een dansvloer te hebben. Dus de openingstijden zijn kort, maar je mag alcohol drinken en uit je bol gaan op de dansvloer.

Iets minder ingewikkeld is hoe een discotheek er van binnen uit ziet. Het interieur is luxieus en felle lichten zorgen voor een vrolijke sfeer. Het is licht genoeg om een boek te kunnen lezen. Veel van de klanten zijn oudere zakenmannen in pak. De muziek is van alle genre's, en voor iedereen makkelijk om op te dansen. Hoofdzakelijk gaat het hier om popmuziek met veel zang.

Aan de andere kant heb je clubs. Clubs gaan open om 10 uur 's avonds, en sluiten kort na 5 uur 's ochtends wanneer de treinen weer beginnen te rijden. Clubs vallen onder de categorie bars en cafés, en hebben dus toestemming om tot zonsopkomst open te blijven. Clubs zijn echter "huurruimte", en kunnen technisch gezien geen eigen evenement beginnen met eigen deejays. Sommige clubs hebben dan dus ook een eigen evenementenbureau zodat ze toch hun eigen feesten kunnen geven.

De belichting is wat donkerder in een club, en de muziek luider. De muziek staat zo hard dat het moeilijk is om een gesprek te hebben, en je moet zich bij de oren van de ander iets zeggen wil diegene je kunnen horen. Clubs zijn populair bij tieners en twintigers, en de muziek die gedraaid wordt en de soort mensen die er komen zijn compleet verschillend afhankelijk van het evenement dat op die dag van de week gehouden wordt. In tegenstelling tot discotheken is het bij clubs gebruikelijk dat de muziek van specifieke genre's is. Zo zijn er dagen waarop er vooral grote hits gedraaid worden, maar ook dagen waar een kleinere groep liefhebbers van een specifieke muziekstijl op af komen. Er zijn zelfs redelijk veel clubs die slechts een bepaalde doelgroep aanspreken waardoor er steeds meer clubs komen met hun eigen muziekkeuze.

Heb je enig idee van het verschil tussen de twee? Ben je verrast om te horen dat discotheken in de entertainmentindustrie vallen, terwijl clubs in de categorie bars binnen de eten- en drankindustrie vallen?

De scheidingslijn tussen de twee wordt echter steeds vager, en de hoge klasse discotheken zijn bijna allemaal verdwenen sinds het einde van de jaren '90. Dus laten we het samenvatten als volgt:

Discotheek: een plek om luchtig en open te socializen, open tot middernacht zodat je de laatste trein naar huis kan nemen.
Club: open tot zonsopkomst, een plek die meer intens en agressief is.

Nu verder met het hoofdonderwerp. Dit boek gaat namelijk over parapara. Als ik te lang blijf afwijken van dit onderwerp en gewoon ga vertellen wat clubs en discotheken zijn, dan zal het verhaal te veel uitdijen en kan ik niet eens meer terugkomen bij dit hoofdonderwerp. Dus vanaf hier ga ik wat paraparapraat toevoegen.

Als je zou willen zou je parapara kunnen dansen op de muziek van een CD die in je stereo zit, op je kamer. Of je kan je autostereo gebruiken. Maar over het algemeen wordt parapara gedanst in een club waar een deugdelijk geluidssysteem en lichtshow is. Zonder twijfel is de belevenis die je krijgt wanneer je danst onder flitsende lichten terwijl de bass wordt rondgepompt iets speciaals! Verder zal je als je naar een sjieke club of discotheek gaat al een spanning voelen door het interieur alleen al. Het is jammer dat deze clubs en discotheken dan ook steeds minder voorkomen. Als een club een goede sfeer heeft, dan merk je het zelfs als je erheen gaat! Je wordt wat nerveus om er te komen, en doet je best om er eerder te zijn. Als is het maar een minuut of zelfs een seconde eerder. En zelfs als je niet kan dansen zullen er tijden zijn waarop het al genoeg is om van de sfeer te genieten.

Als je naar zo'n club gaat, en alle andere mensen zijn er ook, en iedereeen heeft plezier, dan gaat het dak er echt af. Je drinkt te veel, en je gaat zo hard uit je dak dat je er de volgende dag spijt van hebt en met een kater zit.

Clubs die erg druk zijn, zijn leuk om die reden alleen al. Er zijn een heleboel mensen, maar als je erover nadenkt is de echte reden dat 'jongers graag voor meisjes willen dansen, en meisjes graag voor jongens'.

Als je danst op een evenement waarbij er veel meer mensen van het ene geslacht zijn dan van het andere geslacht, zelfs als de club stampvol zit, is het lang niet zo spannend ongeacht hoeveel goede liedjes gedraaid worden.

Een deel van de spanning die komt van het dansen is omdat je graag op wil vallen voor een persoon van de andere sekse (of dezelfde) waar je geïnteresseerd in bent. Je denkt dan 'kijk naar mij!'.

De laatste tijd hoor je vaak gyaru-o's die zeggen "ik ga uit in clubs maar ik ben serieus. Ik ga niet om meisjes proberen te versieren.", maar ik denk dan dat ze heel hard hun hoofd gestoten hebben. Ze moesten eens goed onderzocht worden.

Deze jongens hebben geen interesse om naar een club te gaan waar geen meiden zijn, toch? Wat zijn hun echte redenen?

Voor meisjes is het een beetje anders. Ze willen er graag mooi uit zien en aandacht krijgen, maar dit houdt niet per se in dat ze iemand willen ontmoeten. Erachter komen wat meisjes zoeken vereist vele jaren ervaring, en is moeilijk te begrijpen totdat je de sfeer van de situatie goed kan lezen.

In ieder geval, de fundamentele principe is dat mensen graag populair willen zijn bij de andere sekse.

- Ik wil opvallen
- Ik wil populair zijn
- Ik wil op een DVD komen
- Ik wil een goede danser worden
- Ik wil beroemd worden binnen de community

Dit kan allemaal samengevat worden als 'ik wil graag populair zijn en aandacht krijgen van de andere sekse'. Het is een dierlijk instinct dus het kan niet worden genegeerd. Dit negeren zou betekenen dat je alle types nachtleven in de hele wereld zou negeren.

Voor deze jongens en meiden, wiens libido vol gas gaat, en graag willen laten zien wat ze kunnen is de plek om te zijn de otachidai!

De otachidai is een verhoogd platform of podium in een club. De mensen die op de otachidai dansen zijn bekende paraparadansers van dvd's en videos en veteraandansers die al jaren aan het dansen zijn en iedereen kent.

Om op de otachidai te kunnen dansen zijn er geen speciale eisen en je hoeft ook niet extra te betalen. Maar dat betekent niet dat je als beginner op de otachidai moet gaan staan als net dat ene nummer gedraaid wordt die je kent. Het is een gevaarlijke stap voor beginners en het toont aan dat je de sfeer niet kan aanvoelen. Je wordt van de otachidai getrokken, of na twee liedjes ken je gen routines meer en zal je er wel van af moeten gaan. Achter je rug om worden er vervolgens vingers gewezen en je wordt uitgelachen.

Mensen die op de otachidai dansen zijn mensen die meer dan een paar honderdd routines kunnen en het respect van anderen hebben verdiend in de loop der tijd. Het is een speciale plek waar mensen die deze 'zegel van goedkeuring' hebben gekregen van het gezelschap.

Het is een plek waar je een ervaring kan hebben die je normaal gesproken niet zou hebben in het dagelijks leven. Een plek waar iedereen een ster kan zijn.

De mensen die dansen op de otachidai zijn mensen die er hard voor gewerkt hebben, een heleboel parapararoutines hebben geleerd en vele lange uren hebben geoefend om goede dansers te worden, zelfs als parapara een kunst is die in het dagelijkse leven niet echt nut heeft.

Het worden bekeken door de vele mensen is natuurlijk een gevolg van het staan op de otachidai. Het is dan ook gegeven dat mensen die op de otachidai gaan staan maar niet goed kunnen dansen worden uitgelachen. Denk je dat de dansvloer opgewonden raakt als ze naar jouw slechte dansmoves moeten kijken? Mensen kunnen hun eigen kunnen slecht inschatten en worden boos als ze kritiek krijgen van andere mensen. Ik denk dat het rechtvaardig is om te zeggen dat het eigenlijk een beetje zielig is.

Maar!

Iedereen die nu een goede danser genoemd wordt, was dat absoluut niet toen ze begonnen. Ze zijn er echter overheen gekomen en hebben hard gewerkt totdat ze goed genoeg waren om een voorbeeld voor andere mensen te zijn. Dus aan alle jonge paralisten die graag beroemd willen worden; laat je niet ontmoedigen en blijf je best doen!

Waar dansen alle mensen die niet op de otachidai staan (of dat niet kunnen) dan?

Mensen die niet op de otachidai dansen, dansen op de dansvloer. Dit betekent niet dat je hier danst omdat het een troost is omdat je niet op de otachidai mag staan. Zelfs de otachidai-dansers staan geregeld op de dansvloer.

Waarom?

Op de dansvloer is er een gevoel van samenzijn met de rest van de groep. Waar je samen met iedereen gewoon een gezellige tijd kan hebben en gek kan doen, in tegenstelling tot op de otachidai waar je een voorbeeld moet zijn voor de rest. Vaak is het behoorlijk druk op de otachidai en is het moeilijk om te dansen zonder degene naast je een blauw oog te slaan. Daarom is het leuker om op de dansvloer te dansen waar er meer ruimte is om te dansen.

In het algemeen dansen de meeste mensen op de dansvloer, maar doen dit niet zomaar waar ze dat willen doen. Meestal staan ze in een rij of in een kring te dansen. DJ's noemen dit soms de 'mystery circle'.

De reden waarom mensen in een kring dansen is dat tijdens de eerste parapara boom in de jaren '80, nog voordat er parapara video's of dvd's waren, de discotheekgangers er alles aan deden om nieuwe routines te leren zodat ze opvielen. En dus is de kring ontstaan als manier om routines te leren die alleen in een discotheek geleerd konden worden.

Het is niet leuk om te dansen als iedereen de andere kant op kijkt, en je leert op die manier ook geen nieuwe dansjes. Het is us logisch.

In plaats van dat je stilletjes in je eentje danst, is het veel leuker om te dansen met iemand anders en plezier te hebben met de mensen om je heen. Het zien van mensen naast en tegenover je is dus een belangrijk element.

Je hoeft echt niet de hele tijd te lachen, maar als je het leuk vindt zal je merken dat je lacht zonder dat je het door hebt! En als er een nummer gedraaid wordt dat je leuk vindt, zal je jezelf er soms op betrappen dat je meezingt. Je leeft mee met het moment, dus het is absoluut niet erg.

Terwijl je danst krijg je de kans om iedereen in z'n gezicht aan te kijken. En in plaats van dat je wat verveeld kijkt, of zelfs boos en chagrijnig, is het veel veiliger om vrolijk of blij te kijken. Je kant op die manier zelfs wat problemen voorkomen.

Als je danst in een kring is het makkelijk dat de energie van de mensen om je heen ook invloed heeft op jou. Als iemand plezier heeft spreidt dat zich uit over de mensen om diegene heen, en voordat je het door hebt begint iedereen het op te pikken. Helaas is het de laatste tijd minder belangrijk om plezier te hebben met mensen om je heen, en trekt iedereen zich terug in zijn eigen wereldje en danst voor een spiegel. Of er zijn mensen die alleen maar de mensen op de otachidai nadoen, alsof het een dansles is. Er komen steeds meer van dit soort mensen naar de club, en ik vraag me af waarom ze de moeite doen om naar een club te gaan.

Dit is slechts mijn persoonlijke mening, maar de mensen die vroeger parapara dansten, vooral de veteranen van de tweede parapara boom (1993) en de derde parapara boom (2000), waren erg goed in het meekrijgen van de dansvloer in hun opwindig door hun dans gelijk te trekken met de anderen om hen heen, en mee te schreeuwen met de muziek ("hai hai!"). Maar de relatieve jonge dansers (vanaf 2005) weten niet hoe ze de club opgewonden kunnen krijgen en dansen gewoon de routines die ze thuis geleerd hebben zonder al te veel aandacht aan de mensen om hun heen te schenken.